लालीगुरांश (सिर्जना भण्डारी)
प्रेमको मधूर रसमा तिमीले निकै गहिरो डुबाएछौ
यो सामान्य, सहज र प्राप्य प्रेम भएको भए
तिमीलाई पाउन धर्ती, आकाश र समय एक गर्थें
तर रमिता र मृगतृष्णा भयो हाम्रो जीवन
अनौठो प्रेमकथा बन्यो हाम्रो, कदम एकैठाउँमा जमीरह्यो
न पूर्णरुपमा तिमीतिर जानसकें न आफूतिर फर्कनसकें
तिमी अरुकसैको हौ, तिम्रो आफ्नै संसार छ
अर्कोलाई दुःखी गराएर आफ्नो संसार रंगाउन चाहन्न
तिमी समाजमा खास विशेषणले प्रतिष्ठित छौ
आफ्नो खुशीको खातिर तिमीलाई मैल्याउन चाहन्न।
आफ्नो प्रकाशित मोहनी रुपको नयां-नयां अन्दाज देखाउँछौ
फूलले मौरीलाईझैं तिमी मलाई हरदम आफूमै भुलाउँछौ
टाढा भएरपनि तिमीले मेरो हृदय यसरी भिजायौ
नजिक भएकोभए असर झन कस्तो हुन्थ्यो होला
तिमीसंग विताएका सम्झनाका पलहरु तिक्ष्ण वाण सरहछन्
स्मृतिमा आउँदा मेरा रोम-रोम चिरेर वारपार हुन्छन्
होस लैजान्छन् र मलाई पागल बनाएर जान्छन्
तिम्रो यादको मादक मिठासले मिठो सुवास छर्छन्
पलपल आफैंलाई बिर्सन्छु, मिठो कल्पनाको संसारमा हराउँछु
तिम्रो प्रेमको इन्द्रनीले मेरो तनमन, हृदय रंगाउँछु।
परिवारको भावना, प्रेम र विश्वासलाई एकातिर राखेर
सिर्फ तिम्रो दिव्य प्रेमलाई हृदयमा अंगालेर राखें
सारा विषय बिर्सेर आफूलाई तिम्रो जिम्मा लगाएं
तिम्रो प्रेम र भावरसमा आफूलाई चुलुम्म डुबाएं
तिमी आदत बनीसकेछौ, अव सक्दिन टाढा हुन
मेरो जीन्दगी, मेरो प्राण बनीसकेछौ प्रिय तिमी
मेरोलागि परम जीवनको अर्को नाम बनीसकेछौ तिमी
सच्चा हृदयले चाहेको थिएं तिमीलाई सदा-सदा
तिमीलाई पाएर जीवन यति मलिलो उब्जाउ भएकोछ
मेरो हराएका सपनाहरु भेटीएर ढकमक्म फुलेफलेका छन्।
No comments:
Post a Comment