लालीगुरांश (सिर्जना भण्डारी)
तेरी मेरी होठ बोल्ती नहीं
लेकिन अदाएं कुछ कहेती है
तेरी मेरी मुलाकात हुइ नहीं
आँखे चाहतकी राज खोल्ती है
तेरी मेरी बातचित हुई नहीं
शुन्यता आपसमे वात करती है
तेरी मेरी पहिचान हुइ नहीं
हृदयमे अपनापन हरपल धड़कता है
हम एकदुस्रेको नजदिकसे जानते नहीं
हृदयमे प्रेमका अमृत वरषता है
हम नजदिक आ नहीं सकते
लेकिन देखनेको आखें तरसती है
प्यार छुपानेसे नहीं छुप सक्ता
दुर भाग्ते-भाग्ते थक गए हम
तव सत्यको जान लिया हमने
प्यार तो खुद खुदा है
खुदासे दुर कैसे रहेसक्ते है !
लालीगुरांश (सिर्जना भण्डारी)
मिठो हुदोरहेछ प्रियतमसंग गहिरो प्रेममा बस्न
अथाह प्रेमको सागरमा तनमन चुर्लुम्म डुबाइदिएपछि
थाहा हुनेरहेछ प्रेम के हो भनेर ।
मिठो हुदोरहेछ प्रियतमलाई हृदयमा हरपल बसाइराख्न
मादक प्रेमको नशामा आत्मा, चेतना लठ्याइदिएपछि
थाहा हुनेरहेछ प्रेम के हो भनेर ।
मिठो हुदोरहेछ प्रियतमसंग मनमुटु साटेर जीउन
सुगन्धित प्रेमको सुवासले अंग-अंग सारा महकाइदिएपछि
थाहा हुनेरहेछ प्रेम के हो भनेर ।
तर
सजिलो रहेनछ प्रियतमसंग गहिरो प्रेममा डुबिरहन
प्रेममा आँखाबाट निदरी कोशौं दुर भागेपछि
थाहा हुनेरहेछ प्रेम के हो भनेर ।
सजिलो रहेनछ प्रियतमलाई हृदयमा सदा सजाइराख्न
प्रेममा हृदयको चाल, तडप, चाहत बढेपछि
थाहा हुनेरहेछ प्रेम के हो भनेर ।
सजिलो रहेनछ प्रियतमसंग मनमुटु साटेर जीउन
प्रेममा आँखाका पर्खाइ कहिल्यै नथाक्ने भएपछि
थाहा हुनेरहेछ प्रेम के हो भनेर ।
लालीगुरांश ( सिर्जना भण्डारी ) न म केही बोल्छु न तिमी केही बोल्छौ तरपनि संवादमै छौं हामी चुपचाप निशव्दमा बहिरहेछ प्र...
